Długie Pobrzeże jest jedyną nadwodną ulicą w Gdańsku, która znana już była w XIV wieku. Obecnie jest to deptak nadwodny ciągnący się wzdłuż brzegu Motławy.

Długie Pobrzeże powstało z przedłużania i łączenia ze sobą drewnianych pomostów, zakładanych przed każdą bramą wodną, które służyły do wyładunku towarów ze statków na Motławie. Znajdował się tu port dawnego miasta, a na nabrzeżach i pomostach kwitł w najlepsze handel. Bramy wodne stanowiły jeden z najbardziej charakterystycznych elementów architektury Gdańska. Pełniły one bardziej funkcję gospodarczą niż militarną, gdyż znajdowały się w nich pomieszczenia magazynowe, a przed nimi umieszczano portowe pomosty.

Nabrzeże początkowo usytuowane było wzdłuż murów obronnych, a następnie wzdłuż kamienic zwróconych do wnętrza miasta. Długie Pobrzeże fotografowane z Zielonego Mostu lub Wyspy Spichrzów, stanowi jeden z najbardziej rozpoznawalnych widoków Gdańska. Dominującym akcentem panoramy jest Żuraw - jedna z najstarszych bram wodnych, która pełniła rolę fortyfikacji obronnej i dźwigu portowego.